යලි බසයක නැගී පෙම්වතිය මුණගැසෙනවාද නැතහොත් ආගන්තුක තරුණිය පසුපස ගොස් ඇයට දුරකතන අංකය දී පසුව පෙම්වතිය හමුවීමට යනවාදැයි මඳක් වෙලා සිතින් තර්ක කල මම ආගන්තුක තරුණිය පසුපස යෑමට හිතා ගතිමි.
මම කොච්චර වෙලා එයා එනකන් රස්තියාදු වෙලා තියෙනවද? අද ඔන්නඔහෙ ටිකක් බලන් හිටපු දෙන්
ඒ ආකාරයට සිත සනසා ගත් මා ආගන්තුක තරුණිය දෙසට පා තැබීමට සිතා ඉදිරිය බලන විට ඈ අතුරුදහන්ව සිටියාය. පෙම්වතියට සිතින් බැනවදිමින් මම ඉක්මන් ගමනින් ඉදිරියට පා තැබීමි. ඒ අතර යලිත් මාගේ ජංගමයා නාද වන්නට විය. එය පරික්ශා කරන විට යලිත් මාගේ පෙම්වතියම මා දෙස සිනාමුසු මුහුණින් බලා සිටියාය.
මහත් වූ කෝපයෙන් යුතුව ඇමතුම විසන්දි කල මා යලිත් තරුණිsoසොයාා ැබීමි. මේ අතර යලි යලිත් මාගේ ජංගම දුරකතනය නාද වූවත් මම එය නොසලකා සිටියෙමි.
බොහෝ වේලා නගරය පුරා ඒ මේ අත ඇවිද ගියත් ආගන්තුක තරුනිගේ සේයාවක්වත් දැකීමට නොහැකි විය. සිය ගණනක් වූ මිනිසුන් මැද ඈ අතුරුදහන්ව සිටියාය.
ඈ සොයා ගත නොහැකි තැන මා යලි පෙම්වතිය හමුවීමට සිතා යලි බසයකට ගොඩ වීමි. ඒ වන විට වේලාව පෙරවරු දහයද පසුවේ තිබිණි. පෙම්වතියට කියන්නට කතාවක් සිතින් ගොතන ගමන් මම ඇයට ඇමතුමක් ගන්නට ජංගමය අතට ගත්තෙමි. ඒ වන විට පෙම්වතියගෙන් මගහැරුනු ඇමතුම් රාශියක් විය. මා ඇයට ඇමතුමක් ගෙන බොහෝ වේලා ගත වූ පසු නුපුරුදු පිරිමි කටහඩක් දුරකතනයෙන් ඇසෙන්නට විය.
හෙලෝ
කවුද ඔයා? කොහොමද මේ ෆෝන් එක ඔයාගෙ අතට ආවෙ?
ආ මේ ෆෝන් එක ලග තිබුනු ගෑනු ලමය වෑන් එකකට හැප්පුනා. මන් තමා ඒ ලමයව හොස්පිටල් ගෙනාවෙ.මාගේ කකුල් පණ නැතුව යනවාක් මෙන් මා හට දැනුණි. මම බසයෙහි අසුනක් දැඩි කර අල්ල ගතිමි.
හැප්පුනා?? ඒ කොහොමද? මොකද උනේ?වෙව්ලන හඬින් යුතුව මම නුපුරුදු පිරිමි හඬින් ප්‍රශ්න කලෙමි.
මේ ලමය ෆෝන් එක කනේ තියා ගෙන පාර බලන්නෙ නැතුව පාර පනින්න හැදුව. එතකොටම අවිල්ල වෑන් එකේ හැප්පුන. මග ගේන කොටම හුස්ම ගියා මම හිතන්නෙමාගේ ඇස් නිලංකාරවීගෙන ගියේය.
අයියෙ ඔයා කවදාවත් මේ නංගිටනම් වංචාවක් කරන්න හිතන්නවත් එපා. ඔයා එහෙම කරන්න හිතුවත් මාව මැරිලම යන්න ඕනෙ.තොදොල් හඬින් ඈ පැවසූ වදන් මාගේ සවන් පුරා විසිරෙන්නට විය. දුරකථනයෙන් තව මොනාදෝ කිව්වත් මාගේ සවn පෙම්වතියගේ හඬින් පිරී තිබිණි.
අතින් ලිස්සා දුරකතනය බිම වැටෙනවාවත් මට නොදැනිණි. බිම බලන විට ඈ දුරකතනයේ තිරය තුලින් මා දෙස බලා මද සිනා පාමින් උන්නාය. මට මතක තිබුනේ එය පමණි.
No comments:
Post a Comment