ඊරිසියාව

පන්තියෙ පිස්සුම කෙලපු ඌ
දැන් බැංකුවක වැඩලු
ලොකු පඩියකුත් ගන්නවලු
ලගදි හොනට් එකකුත් ගත්තලු
පන්තියෙ හිටපු වැඩ්ඩ වෙච්ච මං
තාම පරණ ඩිස්කවර් කටුවක් පදින ගමන්
ටයිල් අදිනව
ඊරිසියයි තමයි යකෝ
මං තාම රහත් වෙලා නෑ

~~ පුපුරන මං ~~

අංකල්

මගෙ පුතා ඉතාලියෙ
දුව ඇමරිකාවෙ
එයාල අපිට අවුරුද්දකට සැරයක් බඩු එවනව
අපි කන්නෙ බොන්නෙ පිටරට දේවල් විතර්යි
මගෙන් ඉල්ලගත්ත සිගරට් එක අදින ගමන්
මටම කියවන අංකල්
උඹේ ඔය පම්පෝරිය කියපන්
මොන්ටිසෝරි යන ලමයෙකුට

~~ එපා වුන මං ~~

හීන

දාස් ගණන් සල්ලි වියදම් කරල සිවිල් ඉංජිනේරු කෝස් කරල තවමත් අතට එන සොච්චම් පඩියත් ඒකටම යට කර කර මෙලෝ වැඩක් නැතුව ටයිල් ශෝ රූම් එකට වෙලා ඔහේ ඉන්න කොට මටත් එනව මාර ව්‍යාපාරික අදහස්. ඒ අදහස ෆැන්ටසි ලෝකයක් ඇතුලෙ ක්‍රියාවට නංවල අඩියෙන් අඩිය ඉස්සරහට යන මං විනාඩි දහයක් ඇතුලත කෝටිපතියෙකුත් වෙලා මගෙ වටේපිටේ ඉන්න උන්වත් ගොඩ අරන් ඉවරයි. ටයිල් බලන්න විතරක් එන මොකෙක්හරි එකෙක් හින්ද මට විනාඩි දහයට වඩා ඒ ෆැන්ටසිය ඇතුලෙ ඉන්න බෑ. දොර ඇරෙන සද්දෙට ඒ ෆැන්ටසි ලෝකෙ කඩන් වැටෙනව. ආපු එකාට හැමදාම එකම විදියට කියවන ටයිල් ගැන විස්තරේ කියෝල ඉවර උනාම ඌ ටික වෙලාවක් එහෙ මෙහෙ කැරකිල පස්සෙ එන්නම් මල්ලි කියල යනව. මං ආයෙ හීන මවන්න පටන්  ගන්නව. ඔය විදියට දවල් දොලහ වෙනකන් ඉඳල උදේ අම්මට කියල බැඳගත්ත බත් එක ලෙහා ගන්නව.

සම්බෝලයි බතුයි පුතේ උදේට ඉව්වෙ. මං සල්ලි දෙන්නම් දැන් බත් ටිකක් කාල එහෙ ගිහින් කඩෙන්වත් බත් එකක් අරන් කන්න 

ගෙදර තියෙන අඟහිඟකම් දන්න හින්ද මට සල්ලි ගන්න හිතෙන්නෙ නෑ.

දැන් වෙලාවක් නෑ අම්මෙ. මං මේක ගිය ගමන් කාල දවල්ට බත් එකක් ගන්නම් මගෙ අතේ සල්ලි වගයක් තියෙනව 

මේ විදියට අම්මට බොරු කියල ශෝ රූම් එකට ඇවිල්ල උදේටයි දවල්ටයි දෙකටම අල්ලල සම්බෝලයි බතුයි කන මම කාල ඉවර වෙලා ආයෙ ෆැන්ටසි ලෝකෙ තනි වෙනව.

ට්‍රෙන්ඩ් එක

සුජීගේ ළමයට ෆෝන් දී
ඔශාණි නංගිට හුරේ දමා
මිනී මරුවන් එල්ලා අවසන
දැන් බුකිය පුරා ගුටි කන නංගිට පව් කියමු

~~ රැල්ලට යන මං ~~

මාස පඩිය

මාසෙ අන්තිම වෙනකන්
කෙල හල හල ඉඳ
අතට ආ සැණින් දියවී යන
පහුවදා ඉඳන්
ඊලඟ මාසෙ ඉවර වෙනකන්
ආයෙ කෙල හල හල බලාගෙන ඉන්න වෙන
සීනි කැටයකි උඹ
මාසෙ පඩිය

~~ හිඳුන මං ~~

කෙලවීමට පෙර

හැමකෙනෙක්ම ජීවිතයේ
එක් වතාවක් හෝ අත්විඳ ඇති
කෙලවීමට පෙර දැනෙන
හැඟීමට ගැහීමට
වෙන දෙයක් නම්
ලොව නැති

~~කෙලවුන මං~~

ආත්මානුකම්පාව

ඈතින් එන බස් රථය දුටු මම අත දමා එය නවතා ඊට ගොඩ වීමි. සතියේ දිනයක් නොවුවත් බසයෙහි බොහෝ අසුන් පිරී තිබූ අතර එක් යුගල අසුනක ජනේලය අයිනේ අසුනක් පමනක් ඉතිරිව තිබිණි. එහි  අනිත් කොනෙහි සුරූපි තරුණියක් අසුන්ගෙන සිටියාය.

මෙතන මන් ඉඳගත්තට කමක් නැද්ද?

 තරුණිය මඳක් පස්සටවී මා හට අසුන වෙත යාමට ඉඩ දෙමින් ඊට අනුමැතිය පෑවාය. මා එහි වාඩිවී ඈ දෙස බලා සිනහ වූවත් ඇය එය නොදුටුසේ අහක බලා ගත්තාය. මා ඇය සමඟ කතාවක් පටන් ගැනීමට මාතෘකාවක් කල්පනා කරන අතර බසය එක් සති අන්ත උපකාරක පන්තියක් අසල වූ නැවතුමක නැවැත්තුවේය. නැවතුමෙහි පිරීවුන් නව යොවුන් තරුණ තරුණියන් පොරකමින් බසයට ගොඩ වන්නට විය. මද වේලාවකින් බසය සම්පූර්ණයෙන්ම පිරී ගිය අතර තරුණ තරුණියන් ඔවුනොව්න් අමතන හඬින් ද සිනා වෙන හඬින් ද  බසය පිරී ගියේය. තරුණිය නොපහන් මුහුණින් යුත්ව ඔවුන් දෙස රවා බැලුවාය.

කනක් ඇහිල ඉන්න නෑ නේද?

 ඈ සමඟ කතාවකට මුලපුරන අදහසින් මා විමසුවත් කිසිත් නොපැවසූ ඇය යලි ඉදිරිය බලා ගත්තාය.  එය දුටු අසල උන් සිසුවියන් පිරිසක් මා දෙස බලා සිනාසෙන්නට විය. සිදුවූ ලැජ්ජාව දරා ගනිමින් එය නොදුටු ලෙස මමද ඉදිරිය බලා ගතිමි. මේ අතර එක් නැවතුමකින් අවුරුදු හැටක පමණ පෙනුමක් ඇති පුද්ගලයෙක් බසයට ගොඩවී ඉදිරියෙහි වූ නව යොවුන් තරුණියන්ගේ සිරිරුවල අසාමාන්‍ය ලෙස ගැටෙමින් ඔවුන්ගේ රැවිලි ගෙරවිලි වලට මුහුණ පාමින් අප සිටි අසන අසලටවිත් අසුන අල්ලා ගෙන තරුණියගේ සිරුරෙහි ගැටෙන ආකාරයට නැවතුනේය. තරුණිය මහත් අප්‍රසන්නතාවයෙන් යුතුව ඔහු දෙස රවා බලා ඔහුගෙන් මඳක් පසකට විය. ඔවු මේ පැමිණ ඇත්තේ මාගේ වාරයයි. ඇය ඉදිරියේ වීරයෙකු වීමෙන් ඇය සමඟ කතා කිරීමට පමණක් නොව සමහරවිට ඇය සමඟ සබඳතාවයක් ද පටන් ගත හැක.

නංගි ඔතන ඉන්න බෑ නේද? ඔයා මේ පැත්තෙන් ඉඳගන්න. 

මුන්ගෙ වයසට නෙමෙයි වැඩ. කොහෙන් හරි කෙල්ලෙක්ට හේත්තුව දාන්න හමා බලන්නෙ. තමුසෙට මේ වයසෙ ලමයිනුත් ඇති නේද ඕයි.

 මම මහ හඬින් පැවසුවෙමි. වටින් පිටින් මගේ කතාව අනුමත කරන හඬවල්ද ඇසෙන්නට විය. මහලු පුද්ගලයා මහත් ලැජ්ජාවෙන් යුතුව බසයෙන් බැස ගිය අතර තරුණිය සිනාමුසු මුහුණින් මා සමඟ කතාව ආරම්භ කලාය.
                                                                     ***
                                               උදේම දියණිය බැලීමට පිළිකා රෝහලට ගිය මම යලි නිවසට යෑමට බසයක් එනතුරු බස් නැවතුමෙහි බලා සිටියෙමි. දියණිය රෝහල් ගතකලදා සිට හරිහමන් නින්දකුත් කුස පිරෙන්න ආහාරයකුත් නොලබා සිටි මගේ සිරුර මටම අවනත නොවන සෙයකි. මීට වසර දෙකකට පමණ පෙර මාගේ බිරිඳ මාගෙන් උදුරා ගත් පිළිකා මාරයා මගේ දියණියද තමන්ගේ ග්‍රහණයට ගෙන ඇත්තේ මා පෙර ආත්මයක කල කර්මයක් නිසා විය යුතුය.
                                           බිරිඳ දිවියෙන් සමුගත් පසු මා ජීවත් වූයේ මගේ දියණිය වෙනුවෙන්‍ ය. ඇයත් මාගෙන් වෙන්වී ගියහොත් මා ජීවත් වන්නේ කුමක් සඳහාද? මාගේ දෙනෙත් කඳුලින් බරවී ගියේ මටත් නොදැනීමය. රෝහලෙන් දුන් තුන්ඩුවෙහි වූයේ දියණිය සඳහා නියම කරන ලද එන්නතකි. රෝහලෙහි එය නොමැති නිසා එය පිටින් මිලදී ගත යුතුය. ඒ සඳහා ප්‍රමානවත් මුදලක් මා අත නැත.
                                      විශ්‍රාමික විදුහල්පතිවරයෙකු වන මා මාගේ බිරිඳ වෙනුවෙන්  සියලුම සේසත වියදම් කර ඈ සුවපත් කර ගැනීමට උත්සාහ කලෙමි. බිරිඳ මියයන විට මා හට ඉතිරි වූයේ අප පදිංචිව සිටි නිවස පමණකි. ගුරුවරියක වූ තවමත් අවිවාහක මාගේ දියණියගේ ප්‍රතිකාර වෙනුවෙන් මේ වන විට පදිංචි නිවසද උගස් කර ඇත. එයින් ඉතිරිව ඇති මුදල බැංකුවෙන් ගෙන දියණියට අවශ්‍ය එන්නතද රැගෙන හෙට උදෑසනම  රෝහලට යායුතුය.
                                    මෙලෙස කල්පනා කරමින් සිටින විට සෙනඟ පිරී ගිය බසයක් නැවතුමෙහි නවත්තන ලදී. බොහෝ අමාරුවෙන් එයට ගොඩවූ මම ඒ මේ අත විසි වෙමින් මගීන්ගේ රැවිලි වලට මුහුණු දෙමින් බැණුම් අහමින් බසය තුලට ගොස් සිරුරෙහි වූ අප්‍රණිකත්වය නිසා එක් අසුනකට වාරු වුනෙමි. එම අසුනෙහි වාඩිවී වුන් තරුණිය මා දෙස රවා බලමින් මගෙන් ඈත්විය. ඒ සමඟම තරුණිය සමඟවාඩිවී වුන් තරුණයා මහත් රලු වදනින් මා හට දොස් කියන්නට වූ විට බසයෙහි වුන් අනිත් මගීන්ද එයට එකතු විය.මා කෙරෙහිම ඇති වූ අත්මානුකම්පාව නිසා මාගේ දෙනෙත් කදුලින් තෙත් විය. මාගේ ජීවිතය තුල මේ සා ලැජ්ජාවකට පත්වූ ප්‍රථම අවස්තාව මෙයයි. කඳුලු සඟවා ගත් මම  තවත් ඇනුම් බැණුම් අසා සිටීමට නොහැකි තැන බසයෙන් බැස ගත්තෙමි.